IN TRANSPARANTIE

In transparantie wil ik zien wie je bent. Wil(de) ik zien wie ik zelf ben.

Het begrijpen van je ziek zijn, het niet willen zien wat dat is, weg kijken, niet willen voelen wat dat doet.

Er was een tweestrijd daarin. Ik wilde begrijpen waarom mijn lijf ziek was, maar zodra ik wist dat er onder die klachten emoties lagen van woede, verdriet en frustratie, keerde ik het net zo vlug de rug weer toe. Daarin zijn toch vast wel andere manieren om de klachten te verminderen, dacht ik.

Dat is er ook, absoluut. Maar zolang ik dat niet aankeek wat gezien wilde worden, bleven mijn klachten in ergere of mindere mate. 

Als ik terug kijk is die weg eenzaam. Je gaat verschillende dingen proberen, wilt dit mogelijk delen met je omgeving maar voelt ook dat zij niet mee kunnen in je gedachtegoed of ervaringen. Voor mij was mijn grootste hunkering dat iemand me kon zien voor dat waar ik zelf geen woorden aan kon geven. 

Eigenlijk dat ik mezelf volledig kon zien, en (h)erkenning vond in dat wat ik altijd in een diepere stroom voelde.

Die weg, die persoon, die methode of gedachtegoed is voor iedereen anders. Ik ben niet de persoon om je te vertellen wat werkt, ik kan je wel helpen om verstilling te ervaren in die onderstroom van gevoel wat gezien wil worden. Daarin zit er onder je klachten of ziekte ‘helaas’ een wereld van emoties, ervaringen en gevoelens die opgeslagen liggen en je meedraagt. 

Ik kan je ondersteunen in dat proces.
Helderheid en connectie leggen in dat wat er bij je speelt.

Dit kunnen fysieke klachten zijn van een langdurige schouderklacht tot aan een auto-immuunziekte, zoals de ziekte van Crohn (wat voor mij het verhaal was).

Ik ontmoet je graag!